Terugkeer naar het paradijs – Geest

Deel 2 van de Jimboomba Trilogie

Lees de Jimboomba Trilogie vanaf het begin

Toen Luurnpa weggevlogen was na hun verhelderende gesprek, ging Cooinda de keuken in om zijn vochthuishouding weer op peil te brengen. Nadat hij twee glazen water naar binnen had gewerkt, liep hij naar de badkamer om zich te douchen. Al een paar jaar had hij de gewoonte om het douchen te eindigen met koud water. Dit stimuleerde zijn bloedsomloop, stofwisseling en fysieke regeneratie. Het verruimde ook zijn bewustzijn en scherpte zijn zintuigen aan. Al met al was het een fysieke en mentale zuivering die hem in staat stelde een diepe verbinding te ervaren, de essentie van wat hij werkelijk was. Nadat hij zich gedoucht had, kleedde Cooinda zich aan en nam een licht ontbijt dat bestond uit wat fruit. Toen zette hij een kop koffie en ging naar buiten naar de veranda.

Nature Sounds – Australian Forest Birdsong with Magpies

Terwijl hij daar zat met zijn beide handen om het warme kopje geklampt en af en toe van zijn koffie dronk, dwaalde hij af naar het verleden in zijn kindertijd, lang voor het begin van zijn zelfzuivering. Terwijl hij dit deed, begon zijn hart te overstromen met warme herinneringen aan zijn vader. Zijn herinneringen werden gepresenteerd aan zijn innerlijk oog in een virtuele 3D film, waarin hij meedeed alsof hij deze speciale momenten aan het herbeleven was. Zijn vader bowlde een tennisbal naar hem terwijl hij daar stond in de achtertuin, de witte cricket bat vasthoudend die zijn vader had gekocht toen hij Cooindas interesse in deze sport ontdekte. In wat voelde als een slow motion replay, draaide Cooinda met zijn heupen, waardoor hij de bat in beweging bracht om op exact het juiste moment contact te maken met de bal. De bal vloog langs zijn vader, waar het met een harde dreun tegen de deur stuiterde van de oude ‘dunny die nu dienst deed als tuinschuurtje. “Yeahh!” juichte Cooinda, lachend, “Dat was een six, Dad!” Zijn vader juichte mee en riep: “Goed gedaan!”

Terugkijkend op deze momenten, voelde Cooinda geen hevige emoties. Het enige wat hij voelde, was een diep gevoel van liefde voor zijn ouders. Hij glimlachte dankbaar voor de vruchten van zijn inspanningen. Toen keerde hij terug naar zijn herinneringen en bevond zich in een weiland met een kudde brahman koeien die hem aanstaarden met hun grote, bruine, teder uitziende ogen, terwijl hij het hek opende voor zijn vader die achter het stuur zat van de Land Cruiser. Hij hield ervan om op zulke uitstapjes te gaan met zijn vader die als geoloog werkte, en hij vond dat hij geluk had om tijd met zijn vader door te brengen en tegelijkertijd te fantaseren dat hij een ontdekkingsreiziger was die erop uit ging naar het onbekende om plaatsen en dieren te ontdekken die niemand ooit eerder had gezien.

“Hmm,” zuchtte Cooinda tevreden toen hij dacht aan het feit dat dieren niet meer in gevangenschap leefden. In zijn jeugd, was hij naar meerdere rodeo’s geweest in ‘the beef capital of Queensland’ zoals zijn stadje vaak genoemd werd, en elk bezoek wekte gemengde gevoelens bij hem op. Hij hield van de spanning en ook het lef van de ringers die zonder zadel reden op stieren en paarden, maar tegelijkertijd had hij te doen met de dieren, want zij werden opgesloten in kleine omheiningen en gedwongen om mee te doen aan zulke barbaarse praktijken tegen hun eigen vrije wil in. Gelukkig was dit veranderd. Dieren over de hele wereld waren vrijgelaten. Dat hield in dat de kooien, stallen, schuurtjes en weilanden opengemaakt werden, zodat de dieren konden gaan. Dieren uit dierentuinen werden vrijgelaten in het wild of opgenomen in speciale opvangfaciliteiten als zij niet in staat waren om voor zichzelf te zorgen. Veel huisdieren en vee bleven, omdat zij geen ander leven kenden dan dat met mensen. Dit was geen probleem, doordat agrarische bedrijven permacultuur en regeneratieve landbouw toepasten, waar dieren een natuurlijk leven leidden en een belangrijke rol speelden in het ecosysteem. In dit ecosysteem, aten mensen geen dieren meer en leefden in plaats daarvan van plantaardig voedsel. Het gevolg was dat de gezondheid van de mensen verbeterde en dat de mensheid een gezond milieu creëerde voor alle levende wezens.

Terwijl hij zuidwaarts vloog naar een van de belangrijkste steden op dit enorme zuidelijk continent, keek Luurnpa omlaag naar wat vroeger een weiland was. De kudde shorthorn koeien leefde daar nog en ook al waren de omheiningen uit elkaar gehaald, zwierven ze zelden ver van de plek die als thuis voelde vandaan. De eigenaren van deze voormalige veehouderij waren de Natuur aan het faciliteren om het weiland en de omliggende velden in hun natuurlijke staat te herstellen. De resultaten hier en op boerderijen over de hele wereld waren verbazingwekkend. Akkers werden niet meer geploegd en de dieren die daar graasden bemestten de aarde, die als gevolg daarvan vol schimmels en andere goedaardige organismen zaten. Hierdoor begon de aarde losser te worden en opnieuw tot leven te komen. De rijke, losse aarde produceerde betere oogsten die niet besproeid werden met pesticides maar in plaats daarvan beschermd werden door diverse insecten en vogels, waardoor de natuurlijke bestuiving werd gestimuleerd.

De regenereerde aarde voorkwam ook erosie en overstromingen. En samen met de bestaande en de nieuwe bomen, namen ze de benodigde kooldioxide tot zich en hielpen om regenwolken aan te trekken. Als gevolg hiervan was er geen droogte meer en was er ruim voldoende voedsel en andere grondstoffen voor iedereen. Deze nieuwe manier van kijken naar landbouw stelde de grond in staat om zichzelf continu te regenereren en een grote diversiteit aan flora en fauna te herbergen. Dit maakte de mensen ervan bewust dat de Natuur niet zwak of kwetsbaar was net zoals de mensheid dat ook niet was. Alles en iedereen speelde een rol die afgestemd was op het plan van het grotere geheel dat via de Natuur werd uitgevoerd. Dit gebeurde ook in de stedelijke gebieden. Wereldwijd waren grotere plaatsen en steden aan het transformeren en ondergingen ze daardoor vele positieve veranderingen.

Toen hij eindelijk de stad bereikte, vloog Luurnpa naar een mooie botanische tuin en maakte het zich gemakkelijk op een tak van een prachtige white gum eucalyptus. Daar observeerde hij de mensen die door de tuin liepen waar de rest van de stad op begon te lijken met haar steeds toenemende vegetatie. Hij glimlachte bij de herinnering aan wat er recentelijk wereldwijd was gebeurd. Mensen hielden op te investeren in enorme corporaties en begonnen kleine bedrijven, coöperaties en lokale en regionale initiatieven van kapitaal te voorzien. Het gevolg was dat multinationals en andere enorme corporaties over werden genomen door de mensen die er werkten. Ondernemingen waren er niet meer om winst te behalen maar voor de gemeenschappen waar ze gevestigd waren. Eigen ondernemingen en andere kleine ondernemingen begonnen meer samen te werken of vormden coöperaties. Geleidelijk aan werd de economie een economie die voor en door de mensen werd bestuurd, en die aan alle mensen alles leverde wat zij nodig hadden en meer. Luurnpa wist dat dit onvermijdelijk zou leiden tot een samenleving zonder geld en waar minder gewerkt werd, waar mensen in alles voor elkaar voorzagen. Iedereen zou dingen doen die bij hun talenten en interesses pasten, waardoor alles efficiënter en minder tijdrovend werd. Dit betekende dat er meer tijd over zou blijven voor persoonlijke ontwikkeling en transformatie.

Dit werd gefaciliteerd door een nieuwe regeringsvorm, waarbij regeringen niet langer regeringen maar faciliterende comités werden genoemd, omdat zijn niet regeerden en dicteerden, maar de behoeften van de mensen faciliteerden. Deze faciliterende comités voerden de plannen uit die opgesteld werden door lokale gemeenschappen. De mensen die voor de faciliterende comités werkten vertegenwoordigden niet alleen de gemeenschappen waar ze woonden maar alle gemeenschappen in een bepaalde regio. Daartoe werden zij niet verkozen maar geselecteerd door de gemeenschappen zelf via een sollicitatieprocedure. Hierdoor waren er geen politieke partijen meer, die in het verleden alleen hun eigen belangen hadden gediend en daardoor vatbaar waren voor corruptie en ego-gedreven beslissingen. De mensheid had echt een enorme stap naar zelfzuivering gezet, concludeerde Luurnpa.

Terwijl hij nog steeds in zijn doos onder het huis zat, keek Billy terug op zijn dag op school, en vooral op de boterhammen met pindakaas die hij tussen de middag had gegeten. Misschien moet ik mama vragen of ik morgen iets anders kan krijgen, zei hij in zichzelf, omdat de pindakaas al weer was uitgedroogd door de hitte tegen de tijd dat hij lunchpauze had. Zijn moeder stelde vaak voor om iets anders op zijn boterhammen te doen, maar omdat hij een grote pindakaas fan was, deed hij dat zelden. Hij was zich er toen niet van bewust dat hij later in zijn leven zich zou realiseren wat de echte reden was. Het feit dat zijn moeder hem pindakaas gaf ongeacht dat wat zij voorstelde, symboliseerde haar liefde voor hem, vooral omdat zij het al moeilijk had om hem te voeden. Hij at heel weinig en voor zijn moeder leek het alsof hij van de lucht leefde. Het was dan ook verbazingwekkend dat hij snel groeide en net zo blij en gezond was als elke andere jongen van zijn leeftijd.

“Kookaburra sits in the old gum tree, merry merry king of the bush is he,” zong Billy, “laugh kookaburra, laugh, kookaburra, gay your life must be.” Hij hield ervan om dit liedje te zingen omdat hij van kookaburras hield en ook om ’s ochtends vroeg hun gelach te horen. Hij werd blij van de kookaburras en ze vrolijkten hem op wanneer hij dat nodig had. Hij wist dat zij vogels waren met een sterke familieband, die samen leefden en werkten in kleine groepjes en om de beurt voor hun jongen zorgden. Zij stonden ook bekend als slangendoders.

Billy had het kookaburralied geleerd op school. School vond hij niet zo erg. Hij mocht zijn lerares wel en zij was heel aardig tegen hem en de andere kinderen, maar er was iets met school wat hij helemaal niet fijn vond. Nadat hij er wat langer over na had gedacht, wist hij wat het was. Hij hield er niet van dat hij en zijn klasgenoten moesten doen wat iemand anders hen zei. Zij moesten de hele dag rechtop zitten en opletten, zelfs als wat er werd verteld hen niet interesseerden of als zij hun gedachten bij iets anders hadden. Het voelde alsof andere mensen de controle over hem en zijn leven namen en dat haatte hij. Hij haatte ook de lijfstraffen. Er ging een rilling over zijn rug toen hij zich herinnerde hoe het assistent hoofd van de school herhaaldelijk een van de jongetjes uit zijn klas op zijn handpalmen had geslagen met een uitgeharde rietstengel. Tranen van woede en machteloosheid welden op in Billys ogen toen hij zich levendig de tranen herinnerde die over de wangen van het jongetje rolden. Hoe konden mensen zo wreed zijn?

Terwijl de tranen over zijn eigen wangen rolden, begon Billy te neuriën en schudde met zijn hoofd en zijn benen. De trilling die dit teweegbracht, hielpen hem om te kalmeren en uiteindelijk gingen zijn gedachten weer dwalen.
“Adem diep in en uit, lieve kleine Billy,” hoorde hij een stem zeggen.
Het was een warme, zachte mannenstem die hem bekend voorkwam. Billy herkende niet van wie de stem was, maar het voelde heel erg geruststellend, bijna alsof hij thuis was op een plek die anders was van zijn eigen thuis. Vooral toen hij diep in en uit begon te ademen zoals de stem hem had gevraagd. Het was toen dat hij zich realiseerde dat hij de plek waar hij op dit moment was niet herkende. Eerst nam hij aan dat hij op een andere planeet was. Een zeer groene wereld met een overvloed aan weelderige vegetatie en allerlei soorten vogels en andere dieren die zich in vrijheid voortbewogen. Hij herkende er veel van, wat hem zich deed afvragen of hij misschien toch op de planeet Aarde was.
“Wat je hier ziet, is de Aarde in de nabije toekomst,” zei de stem.
“Waar zijn alle mensen gebleven?” vroeg Billy.
“Ze zijn er wel. Kijk eens heel goed, Billy.”
“WOW,” zuchtte Billy toen hij opnieuw keek.
Tussen de bomen door zag hij huizen en andere gebouwen in straten die begrensd werden door struiken en bomen en andere beplanting. Mensen en dieren liepen rond en maakten contact met elkaar. Sommige mensen plukten fruit van de bomen of dronken water uit een openbaar waterfonteintje. Zo nu en dan zoefde een voertuig voorbij dat er uitzag als een mini ruimtevaartschip. Toen werd zijn aandacht getrokken door een kleine groep kinderen van zijn eigen leeftijd en een groot aantal grote mensen van verschillende leeftijden die in een kring zaten in het gras in de schaduw van een jacaranda die schitterend bloeide.
“Dat is een lagere schoolklas,” legde de stem uit. “De kinderen vertellen de leerkrachten wat zij vandaag willen doen en wat zij willen leren.”
“Dat klinkt geweldig,” zei Billy, glimlachend van enthousiasme.
“Dat is het ook. Hier zijn evenveel leerkrachten als kinderen en de activiteiten die de kinderen doen, zijn gebaseerd op de behoeften van de kinderen zelf. In deze onderwijsstijl¹⁵ van ervaringsleren leert elk kind op eigen tempo en ontwikkelt de eigen persoonlijke talenten op zo’n manier dat het deze zo goed mogelijk kan gebruiken. Want, Billy, alle informatie die je nodig hebt, bevindt zich diep binnenin jou. Je hoeft maar te luisteren naar je hart om de wijsheid te activeren die zich daar al bevindt.”

“Ik wou dat mijn school ook zo was,” zuchtte Billy vol verlangen.
“Dat zou het kunnen zijn als je dat echt wilt”
“Wat moet ik doen?” vroeg Billy met een nieuwsgierige blik op zijn gezicht.
“Het enige wat je hoeft te doen, is je voorstellen hoe het zou voelen als jouw school al zo was.”
“Dat kan ik wel.”
“Dat kun je zeker, Billy. Maar onthoud dat je fantasie je alleen helpt te creëren waar je naar verlangt als het uit het hart komt. Als het uit het hart komt, zul je het diep van binnen geloven. Geloven is zien.”
“Is het niet andersom?”
“Dat is wat mensen je graag willen doen geloven, maar geloof mij maar, alles waarin jij gelooft en ik bedoel ook alles, zelfs de dingen die je niet leuk vindt, zullen in je leven tevoorschijn komen in een of andere vorm.”
Billy dacht een poos na over wat hij net gehoord had en raakte er een beetje van in de war. De stem voelde dit aan.

“Wat je ook doet, Billy, neem in ieder geval de tijd. Laat het even bezinken. Wat je ook nodig hebt, zal zich op het juiste moment aan jou laten zien. Ondertussen kun je op je zintuigen letten. Die vertellen je of je wel naar je hart danwel naar je hoofd hebt geluisterd.”
Billy knikte met zijn hoofd en verbaasde zich door te zeggen: “Mijn oog ziet wat jij niet ziet.”
“Precies. Je ziet met je innerlijk oog. Dus wanneer je minder luistert naar wat andere mensen zeggen en meer luistert naar je hart. Zoals je deed toen je jonger was, zal je hart je hoofd voeden en begin je helderder en zuiverder te zien. Je zult voorbij de vorm kijken en de essentie zien.”
Billy begreep niet helemaal wat de stem bedoelde, maar voelde aan dat hij dat gauw genoeg zou ontdekken. Met een diepe zucht liet hij het nu los.
“Je leert snel. Door zo diep uit te ademen, liet je het oude los en sta je open voor het nieuwe. Ik zou me geen zorgen maken als ik jou was. Het komt helemaal goed.”
Met deze laatste woorden verdween de stem. Billy zou er net ook vandoor gaan toen zijn aandacht getrokken werd door een man die in een auto stapte die hier niet op zijn plek leek en tegelijkertijd er heel modern zou hebben uitgezien op de wegen van het stadje waar hij woonde. In enkele momenten die voelden als een eeuwigheid, keken zij elkaar in de ogen. Toen voelde Billy zijn hart kriebelen en op datzelfde moment keerde hij terug naar zijn dagelijkse realiteit in de doos.

“Hmm,” zei Cooinda met een gloeiend gevoel in zijn hart terwijl hij in zijn auto stapte na zijn overleg met een klant. Zijn korte oogcontact met het jongetje dat aan de andere kant van de weg stond bij de jacaranda’s hield zijn hoofd nog steeds bezig. Waar had hij hem eerder gezien? Jammer dat de felle zonnestralen die van het dak van zijn auto weerkaatsten hem beletten om het gezicht van de jongen goed te zien. En het ging allemaal zo snel. Op het ene moment was de jongen er en op het ander moment was hij verdwenen. Cooinda besloot om er geen aandacht meer aan te schenken en richtte zich op de reis terug naar huis. Cooinda was een communicatie deskundige met een eigen onderneming en hielp ondernemingen, zoals coöperaties, en andere organisaties om hun doel vast te stellen en om nieuwe projecten op te zetten en uit te voeren die ervoor zorgden dat mensen, de gemeenschappen waarin zij leefden en de samenleving in het algemeen groeiden.

Cooinda was erg dankbaar voor zijn werk en de manier waarop hij werkte met zijn klanten. Hij besefte dat dit de vruchten van zijn jarenlange inspanningen waren en van zijn bewuste beslissing iets meer dan een jaar geleden om niet langer zijn beslissingen en keuzes aan zijn hoofd over te laten, en in plaats daarvan zijn hart te laten spreken. Er waren tijden geweest dat dit heel moeilijk was, want oude gewoonten kunnen hardnekkig zijn, maar hij had doorgezet en had opgelet op de boodschappen van zijn hart en daarnaar gehandeld toen deze tot hem kwamen via zijn zintuigen en zijn lichaam. De kwaaltjes, pijntjes en blessures waarvan hij wist dat ze een energetische of spirituele oorzaak hadden naast de lichamelijke en geestelijke oorzaak. Zijn grote doorbraak kwam door te luisteren naar de blessures en kwaaltjes aan de linker zijde van zijn lichaam. De linker zijde van het menselijk lichaam had te maken met de rechter hersenhelft, en op zijn beurt, had de rechter hersenhelft te maken met eigenschappen zoals gevoel, intuïtie, overzicht, samenwerking en creativiteit. Door deze eigenschappen verder te ontwikkelen, raakte hij meer afgestemd op zijn hart en verhoogde daarmee zijn energetische frequentie. Zijn frequentie trok mensen aan met dezelfde frequentie bandbreedte, met wie hij kon samenwerken om zijn levensmissie te vervullen; het leven en verbinden vanuit het hart.

De mensen met wie hij een werkrelatie had, waren vaak mensen met een onderneming die nieuwe technologieën ontwikkelden en toepasten vanuit een hoger bewustzijn en in afstemming op de Natuur. Zijn behoorden tot een snel groeiende wereldwijde groep van pioniers die gebruikten wat de Natuur te bieden had. Steeds meer werden duurzame plantaardige grondstoffen gebruikt om alles te creëren wat mensen nodig hadden om te functioneren, zoals voedsel, medicijnen, stoffen, meubelen, huizen, fabrieken, machines, telecommunicatie apparaten en vervoersmiddelen, om maar enkele te nomen. Een van de dingen waar Cooinda heel erg in geïnteresseerd was, was vervoer, aangezien dat een van de dingen was geweest die het milieu zwaar hadden belast. Mensen fietsten of namen een hoge snelheidsmonorail als ze reisden in of tussen stedelijke gebieden. Buiten de steden en grotere plaatsen en de agrarische gebieden, reisden veel mensen net zoals Cooinda met de auto, alhoewel steeds meer mensen een nieuw soort vliegtuig gingen gebruiken dat een kruising was tussen een hovercraft en een ruimtevaartschip. Er waren grotere vliegtuigen die op lange afstanden of tussen continenten vlogen en voor het transport van zware vrachten.

Voor Cooinda was de allerbelangrijkste innovatie het gebruik van iets wat ontdekt of waarschijnlijk herontdekt was in de 20^e eeuw door een kwantum fysicageleerde, wetenschapper en uitvinder die Nikola Tesla heette. Het ging om vrije energie die gecreëerd werd uit het niets met een magnetisch veld. Deze vrije energie was vrij en onbeperkt beschikbaar voor iedereen op de planeet en was snel gedateerde energiebronnen aan het vervangen, zoals waterstof, elektriciteit, zonne-energie, kernenergie, biomassa en fossiele brandstoffen. Cooinda wist zeker dat vrije energie binnenkort alle voertuigen, machines, gebouwen en apparaten van energie zou voorzien zonder het milieu te verstoren. Tegelijkertijd voelde hij aan dat in de nabije toekomst de mensheid deze innovatie tot een hoger niveau zou tillen. De mensheid was zover gekomen door zich niet langer te richten op duurzaamheid maar op transformatie en regeneratie. Cooinda had ooit gelezen dat het Engelse werkwoord voor verduurzamen, ‘to sustain’, kwam van het Latijnse werkwoord ‘sustinere’, wat letterlijk ‘omlaag houden’ betekende. Het omlaag houden en constant proberen met het hoofd te controleren hadden het oude systeem gecreëerd waarin de mensheid eeuwenlang gevangen had gezeten. Nu liet de mensheid de controle los en ging zij met de stroom van het leven mee. Eindelijk klopte haar hart als één met het hart van de aarde.

Lees verder in Deel 3 – Ziel

Nature Forest Sounds, Australian Tropical Rainforest, Birds and Wildlife Sounds

Symboliek en terminologie:

1. Jimboomba: Een Aboriginal woord met de betekenis ‘paradijs op Aarde’. Er is ook een plaats in Queensland, Australië die Jimboomba heet, oorspronkelijk geschreven als ‘Gimboomba’, wat een Gungingin woord is met de betekenis ‘een plaats met luide onweer en weinig regen’.
2. Luurnpa: Het Walpiri woord voor de roodrugijsvogel die in heel Australië te vinden is.
3. IJsvogel symboliek: Verbinding tussen de spirituele wereld en de materiële wereld; vrede; voorspoed; overvloed; communicatie; expressie; richting; een teken dat je op het juiste pad bent.
4. Yabby: Een kleine Australische zoetwaterkreeft.
5. Laughing Kookaburra: Eén van de vier soorten boomijsvogels die inheems zijn in Australië, en vaak ‘breakfast bird’ genoemd worden door hun gewoonte om ’s ochtends een luid lachgeluid te maken. Kookaburra’s symboliseren geluk, de zonnige kant van het leven, familie, goed ouderschap, trouw, eenheid, humor, genezing, brutaliteit.
6. Cooinda: Een Aboriginal woord met de betekenis ‘een vrolijke plek’.
7. Groene boomkikker symboliek: Een boodschap om met je gevoelens om te gaan, omdat het voelen je in staat stelt om te groeien; ontwaken; transformatie; overvloed; afstemming op onze hoogste roeping; de transitie van de ene dimensie naar de andere.
8. Billy: Billy of Bill (Wim in het Nederlands) is een korte versie van de naam William (Willem in het Nederlands).
9. Wandjina: Regen en wolken geesten.
10. The Wet: Het Australische regenseizoen, dat duurt van November tot April en zich kenmerkt door hoge temperaturen, hoge luchtvochtigheid, zware neerslag en een hoge kans o cyclonen.
11. Dunny: Een Australisch woord voor toilet.
12. Een six slaan: Een cricket term voor het slaan van de bal zodat het de omtrek van het veld bereikt zonder dat deze eerst de grond raakt, en daarmee zes ‘runs’ (punten) oplevert.
13. Ringer: Een ringer of stockman is de Australische versie van de cowboy.
14. White gum, ook bekend als de mountain white gum: Een eucalyptus soort die eucalyptus dairympleana heet.
15. Educatie: Van het Latijnse woord ‘educare’ met de betekenis ‘naar buiten leiden’ oftewel dat wat zich binnenin bevindt naar buiten leiden.
16. Jacaranda Mimosifolia: Een boom, oorspronkelijk uit Zuid-Amerika, die tegenwoordig te vinden is langs de oostkust en zuidwestkust van Australië. Het bloeit uitbundig met lilakleurige bloesems en symboliseert: wijsheid, hergeboorte, rijkdom en visionaire dromen.
17. Banaan symboliek: Gezondheid, rijkdom, vruchtbaarheid.
18. Jungay: Een Aboriginal woord dat ‘westenwind’ betekent.
19. Billabong: Een Australische term voor een geïsoleerde waterpoel dat achterblijft nadat een rivier van koers is veranderd of na zware regenval. Het woord komt van de Wiradjuri term: ‘bilaban;, met de betekenis: ‘een waterloop die alleen stroomt na regen’.
20. Balga: Er zijn 66 soorten balga grasplant, ook bekend als balga of grasboom, die allemaal inheems zijn in Australië. Balga grasplanten bloeien uitbundig na bosbranden en symboliseren daardoor zuivering en regeneratie.
21. Coolibah: Een eucalyptus soort, genaamd eucalyptus coolibah.

Afbeeldingen Deel 2:

‘Stradbroke Island’ van Rebekah House op Freeimages
‘Outback Australia’ van Jimity Cricket op Freeimages
‘Cow’ van Sandid op Pixabay
‘Dirt Road’ van Kathy B Photos op Pixabay
‘Board’ van Shutterbug75 op Pixabay
‘Bird’ van Chesna op Pixabay
‘Jacaranda’ van Patty Jansen op Pixabay
‘Subaru’ van Photoman op Pixabay
‘Monorail’ van paulbr75 op Pixabay
‘Ayer’s Rock’ van Flo K op Pixabay

Would you like regular updates? Subscribe to my blog.

Terugkeer naar het paradijs – Geest