Natalie haalde diep adem en vulde haar longen met lucht toen ze naar de wateroppervlak kwam, de rand van het zwembad beetpakte en daar een poos bleef hangen. “Hmm,” zuchtte ze tevreden terwijl het laagje water op haar gezicht zich verspreidde tot druppeltjes die naar beneden rolden in haar mondhoeken en langs haar keel. Toen staarde ze slaperig in de verte naar de zon die langzaam opkwam vanachter de parasoldennen en begon zich de gebeurtenissen van de afgelopen dagen te herinneren. Het verbaasde haar hoe vredig ze zich voelde en tegelijkertijd wist ze dat dit kwam doordat diep van binnen iets was veranderd. Ze voelde het aan haar rustige hartslag ondanks de intensiteit van de herinneringen die zich nu aan haar innerlijk oog presenteerden.

 

Haar ouders voelden al meteen dat er iets met haar was toen zij woensdagavond door hun voordeur liep.

“Wat zie jij er zelfverzekerd uit,” merkt haar vader op terwijl hij zoals gewoonlijk heel formeel haar hand schudde.

Natalie reageerde vlot. Met een warme glimlach legde ze haar arm om zijn schouders en kuste hem lichtjes op zijn wang.

“Ik hou van je, Pap,” zei ze en zonder aandacht te schenken aan zijn verbaasde blik, ging ze door naar haar moeder en gaf haar een dikke knuffel.

“Ik hou van je, Mam.”

“En ik hou van jou, lieverd,” reageerde haar moeder, ook met een warme glimlach.

Haar ouders waren niet gewend aan zulke uitingen van genegenheid, wat haar vaders ongemak verduidelijkte. Natalie glimlachte in zichzelf. Dit was maar het begin, wat vooral haar vader zometeen zou ontdekken.

 

 

 

De meeste mensen die Natalies vader kenden, beschouwden hem als een charismatische man met een sterke wil, die wist hoe hij moest organiseren en delegeren, zodat hij alles kon bereiken waar hij zijn vizier op richtte. Toch beseften er maar weinig dat hij ook een andere kant had. Een kant waaraan Natalie en haar moeder de meeste tijd werden blootgesteld als er verder niemand aanwezig was. Een enkeling wist van de dominante en manipulerende narcist die continu zijn macht misbruikte en anderen onder controle wilde houden om zijn opgeblazen ego te voeden. Zoals vele collega’s in de bank wereld was hij jaren geleden de weg naar zijn hart kwijtgeraakt. Zijn verlangen om liefde te ontvangen was nooit in vervulling gekomen en omdat hij niet in staat was om de liefde in zichzelf te vinden, verving hij zijn hunkering naar liefde met een onverzadigbare honger naar macht.

 

“Ik heb het gisteren met Sam uitgemaakt,” kondigde Natalie aan zonder inleiding toen ze klaar waren met eten en van hun koffie genoten. “En ik ben verliefd op een iets oudere vrouw die Danielle heet, die ik vorige week bij de oude fontein op de markt ontmoette,” voegde ze eraan toe alsof ze over iets gewoons als de wekelijkse boodschappen praatte.

Haar vaders mond viel open, in schril contrast met die van haar moeder waarop een glimlach van blijdschap verscheen.

“WAT…? Ben je helemaal gek geworden?” riep haar vader woest terwijl hij driftig overeind schoot, daarbij zijn glas dure Gigondas wijn omver stotend. “Met zo’n veelbelovende toekomst in het vooruitzicht, is Sam de perfecte man voor jou!” Hij raasde wel vijf minuten door voor hij zijn luide tirade eindigde met een: “Ik eis dat je hem nu meteen belt en het goed maakt.” Toen nam hij weer plaats aan tafel terwijl zijn hart nog woest tekeer ging.

 

De hele tijd hadden Natalie en haar moeder rustig deze woede uitbarsting aangekeken zoals zij dat altijd deden. Toch hield Natalie, anders dan bij haar moeder het geval was, zich niet stil uit onderdanigheid. In de laatste maanden had zij veel oude pijn en drama verwerkt. Ze onderging een door zichzelf toegediende zuiveringskuur en daardoor was ze nu in staat om zichzelf en anderen zuiverder te bekijken, onder het overliggende drama en zonder terug te vallen in het slachtofferschap. Haast elke dag kreeg ze inzichten in beperkende, onbewuste overtuigingen en gedragspatronen die zij zich in haar prille jeugd eigen had gemaakt. Deze inzichten legden niet alleen haar eigen emotionele schade en ego gedreven gedrag bloot, maar ook dat van anderen. Ze wist bijvoorbeeld dat de emotionele drijfveren van Sam, net zoals die van haar vader, gebaseerd waren op het drama van de narcist. Toen ze hier voor het eerst bewust van werd, gingen haar ogen open. Vele puzzelstukjes vielen op hun plaats. Ze realiseerde zich dat ze niet machteloos was of afhankelijk was van anderen. Haar ware kracht bevond zich binnenin en deze kon ze oproepen en toepassen wanneer ze maar wou.

 

 

Ik ben niet verantwoordelijk voor jouw welzijn, Pap, en jij bent niet verantwoordelijk voor dat van mij,” sprak Natalie kalm toen haar vader weer bij zinnen was gekomen.

Hij reageerde niet. in plaats daarvan staarde hij vlak voor zich uit met een blik van overgave op zijn gezicht. Alsof hij eindelijk door kreeg dat het beter zou zijn voor iedereen, inclusief hemzelf, als zijn ego zich over zou geven aan zijn ware zelf. Aan zijn ziel. Natalie glimlachte met een intens gevoel van liefde in haar hart. Ze wist dat ze hem en ook haar moeder had bereikt. Diep van binnen had haar moeder altijd al geweten dat ook zij al lange tijd onder haar mans controle was geweest. Nu was de tijd aangebroken om het voorbeeld te volgen van haar enig kind. Haar prachtige dochter en de mooie, mededogende en krachtige vrouw op wie ze ontzettend trots was.

 

Het is nooit te laat om jezelf af te vragen: Ben ik klaar om mijn leven te veranderen, ben ik klaar om mezelf te veranderen? Hoe oud we ook zijn, wat we ook mee hebben gemaakt, het is altijd mogelijk om herboren te worden. Als elke dag een kopie is van de vorige, dan is dat jammer. Elke ademhaling is een kans om herboren te worden. Maar om herboren te worden in een nieuw leven, moet je overlijden voordat je overlijdt. – Sjems Tibrizi

 

“Ik heb de deur naar m’n hart geopend,” fluisterde Natalie tegen zichzelf terwijl ze terugkeerde in het heden en hoorde hoe de eerste cigales in de dichtbij zijnde olijfboom begonnen te tjirpen. Er zou niet langer geleden worden, niet langer voldaan worden aan de verwachtigen en voorwaarden van de buitenwereld, niet langer concessies worden gedaan om gekwetste ego’s te sparen, niet langer meegespeeld worden in het drama van anderen en niet langer voorbij worden gegaan aan haar eigen waarheid. Nu haar ware zelf de koers had teruggevonden, zou zij zichzelf blijven zuiveren door al haar emoties door haar heen te laten stromen terwijl ze deze op een afstand aanschouwde. Zij werd enorm gelukkig bij de gedachte dat haar zelfzuivering niet alleen haar eigen energetische frequentie verhoogde maar ook die van het collectief. Haar zuivering droeg bij aan de zuivering van de mensen met wie ze omging, waaronder haar dierbaren. Ze wist dat het soms nodig was om mensen een poos alleen te laten, zodat ook zij hun koers terug konden vinden en de weg naar binnen konden volgen. Dit was zeker het geval bij haar ouders. Ze zouden contact met haar opnemen wanneer ze er klaar voor waren.

 

Ondertussen besloot ze om simpelweg van haar nieuwe leven met de hervonden vrijheid te genieten. Deze beslissing zorgde voor een intense gloeiende sensatie in haar hart toen het overstroomde met de vreugde van in leven zijn. Het was toen dat ze zich herinnerde wat Danielle tegen haar had gezegd toen ze haaks naast haar had gezeten in het knusse restaurantje twee avonden geleden: “Ik bewonder je om je mooie kwaliteiten, maar ik hou van je omdat ik van je hou.” De betekenis van deze woorden die geuit werd via een intieme fluistering in haar oor, had haar weg gevonden in haar hart en bleef tevoorschijn komen op de meest onverwachte momenten zodat zij ervan kon genieten en het op een dieper niveau kon begrijpen. Ineens werd ze bevangen door een ander gevoel toen ze herinnerde hoe ze met Danielle de liefde had bedreven in een veld met zonnebloemen. Haar tepels tintelden en haar hart ging tekeer. Ze was er niet van bewust hoe haar ademhaling zwaarder werd van de extatische sensatie onderin haar onderbuik die ervoor zorgde dat het warm en vochtig werd in haar kruis, en haar deed likken aan haar bovenlip van genot.

 

 

Natalie keek uit naar hun volgende samenzijn. Nadat ze zich voornam om haar te bellen voor ze zich vanochtend douchte, keerden haar gedachten terug naar het moment enkele minuten geleden toen ze uit bed was gesprongen, naakt over het terras was gerend en regelrecht met een zachte plons in het zwembad was gedoken. Op het moment dat haar handen door de wateroppervlak gleden, gevolgd door haar hoofd en de rest van haar lijf, en zij volledig onder water ging, raakte ze alle besef van tijd kwijt. Terwijl ze onder water zwom, was ze niet langer in staat om te reflecteren of overdenken, aangezien ze alleen maar kon voelen. Het was alsof haar volledige bestaan neerkwam op een voortdurende zintuigelijke ervaring. Haar zintuigen voedden continu haar ziel met nieuwe sensaties en zodoende herinnerden ze haar eraan dat ze bestond door te voelen. Voelen was de sleutel tot zuivering. Door het water te voelen terwijl ze er doorheen gleed, voelde ze elke druppel als één. Als één geheel. Elk druppeltje viel op zijn plek, net zoals alles in Natalies leven – in het verleden, het heden en de toekomst – dat deed.

 

Deze schijnbaar tijdloze ervaring duurde niet langer dan een halve minuut en eindigde toen ze naar de wateroppervlak kwam en haar longen met lucht vulde, terwijl ze de rand van het zwembad beetpakte en daar een poos bleef hangen. “Hmm,” zuchtte ze tevreden terwijl het laagje water op haar gezicht zich verspreidde tot druppeltjes die naar beneden rolden in haar mondhoeken en langs haar keel. Ze keerde terug naar haar gedachten en besefte dat het zaterdag was. Een mooie dag om niets te plannen, om gewoon wat rond te hangen en doen waar ze ook maar zin in kreeg. Ze glimlachte terwijl ze toekeek hoe de zon in al zijn glorie opkwam. Ze was dankbaar voor de moed om haar hart te openen. Tegelijkertijd realiseerde ze zich dat het al de hele tijd open had gestaan. “Nu weet je dat de deur naar mijn hart open staat, Pap. Het enige wat je hoeft te doen, is één kleine stap zetten om je met mij te herenigen,” zei ze hardop alsof hij voor haar hurkte zoals hij dat had gedaan toen hij haar op vijfjarige leeftijd zwemles gaf. “Neem elke dag zoals het is en ga gewoon voelen om jezelf te zuiveren en om herenigd te worden met je ziel. Ik hou van je, Pap. Tot gauw.”

 

EPILOOG