Voor de vijfde keer op een rij was Yasemin rond vijf uur ‘s ochtends wakker geworden. Vandaag besloot zij om meteen uit bed te komen in plaats van op haar rug te blijven liggen met haar ogen wagen wijd open terwijl zij wachtte op de eerste stralen van de ochtend zon die langzaam de kamer verlichtten. Nadat zij zich op het toilet had ontlast, ging zij de badkamer in. Daar vulde zij herhaaldelijk haar tot een kom gevormde handen met koud water en besprenkelde daarmee zachtjes haar gezicht. “Ahhh,” zuchtte zij opgelucht en keek in de spiegel. “Wat een zootje,” zei zij hardop met een afkeurende blik naar het gezicht dat haar aankeek, alsof zij geloofde dat zij daarmee de gevolgen van haar daden kon ontwijken.

Donna Summer – MacArthur Park

Zij sloot haar ogen terwijl zij met haar handen op de zijkanten van de wasbak leunde en keek terug op wat er gebeurd was die warme zomernacht twee weken geleden, in het bed dat zij slechts enkele minuten geleden had verlaten. Ogenblikkelijk kwam hetzelfde bitterzoete gevoel opzetten dat zij die nacht ervaren had en verspreidde zich door heel haar lichaam. Hield zij nog steeds van hem? Met hem bedoelde zij Mauro, haar nu ex-vriend met wie zij samen had besloten om hun driejarige relatie te beëindigen. Niet dat zij ruzie maakten of dat zij ontrouw aan elkaar waren. Sterker nog, vanaf dag één konden zij heel goed met elkaar overweg. Zij ondersteunden en luisterden naar elkaar, en genoten volop van de vele momenten die zij met elkaar door brachten. Kortom, zij waren dikke vrienden en voor Yasemin was Mauro de beste vriend die zij ooit had gehad.

Zij hield wel degelijk van hem, zei Yasemin tegen zichzelf, toen zij haar ogen opende en weer in de spiegel keek. Toch was het geen verrassing geweest dat zij uit elkaar gingen. Het was voortgekomen uit een onderbuik gevoel dat onderbouwd werd door gezond verstand. Diep van binnen wisten zij dat zij niet voor elkaar bestemd waren. Zij verschilden in hun kijk op de toekomst en in datgene waarvoor zij warm liepen. Bij elkaar blijven zou hen er alleen maar van weerhouden om volop hun eigen leven te leiden en om te ervaren waar hun hart naar verlangde. Omdat zij enorm veel waarde aan hun vrijheid hechtten, was uit elkaar gaan het meest verstandige en meest liefdevolle wat zij konden doen.

When you wake up, it’s a new morning
The sun is shining, it’s a new morning
And you’re going
You’re going home
From: ‘Baker Street’ by Gerry Rafferty

Gerry Rafferty – Baker Street

Nadat zij besloten hadden om uit elkaar te gaan, leidde Yasemin Mauro aan zijn hand naar haar slaapkamer. Daar kleedden zij elkaar uit en bedreven zij de liefde met elkaar zoals zij dat ontelbare keren daarvoor hadden gedaan. Het was een definitieve uiting van hun liefde voor elkaar. Zij beseften toen niet dat het niet zo definitief was als zij dachten. In de dagen die daarop volgden, werd Yasemin overvallen door een onrustig gevoel. Het gevoel werd steeds sterker en begon aan haar verstand te knagen en gebood haar om op te gaan letten. Toen zij dat eenmaal deed, legde zij beide handen op haar buik en voelde iets diep van binnen wat zij nooit eerder had gevoeld. Meteen begon haar hart te bonzen toen het tot haar doordrong wat er aan de hand was. Zij was zwanger. Eerst vond zij dit moeilijk te geloven, want zij en Mauro deden aan anticonceptie. Tegelijkertijd herinnerde zij zich verhalen van vrouwen die ondanks dat zij aan de pil waren, zwanger waren geraakt. 

Gelukkig duurde het niet lang voordat Yasemin van de eerste schrik bekomen was. Zij begon deze wending in haar leven als een welkome verrassing te zien. Haar onverwachte zwangerschap werd een vreugdevol in verwachting zijn en zij keek ernaar uit om hun vleesgeworden liefde te baren. Zij nam niet eens de moeite om een zwangerschapstest te doen. Voor haar was het duidelijk dat haar lichaam tot haar had gesproken en zij wist zeker dat hun kind onderweg was. Dit werd bevestigd door Mauros reactie toen zij hem vertelde dat zij in verwachting was. Hij was zielsblij en keek ernaar uit om hun liefdeskind op te voeden, ook al betekende dit dat hij zijn reizen naar het buitenland een aantal jaren moest uitstellen tot het kind ouder was. Dit paste helemaal bij hem, zei Yasemin tegen zichzelf. Zij glimlachte liefdevol toen zij zich zijn woorden herinnerde: Oh, als ze oud genoeg is, kan ik haar meenemen.” Vooral zijn gebruik van de woorden ‘ze’ en ‘haar’ hadden haar herinnerd aan wat hij haar had gezegd toen zij elkaar voor het eerst hadden ontmoet. Toen zij hem had gevraagd hoe het leven van zijn dromen er uitzag, had hij gezegd: “Vader zijn van een meisje dat weet wat zij wil, net zoals jij.” Toen wist zij dat zij het niet in haar eentje hoefde te doen, ook al hadden zij twee aparte huishoudens.

Thrupence – How To Be Invisible

Dat was toen. Nu, terwijl zij naar haar weerspiegeling stond te kijken, voelde zij niet meer de verheugenis van het moeder worden. In plaats daarvan bekeek zij haar toekomst vanuit een ander perspectief en zag zij de ironie in van haar situatie. Zij en Mauro stelden hun vrijheid heel erg op prijs en dat was juist waarom zij besloten hadden dat zij elk hun eigen weg zouden gaan. Ondanks deze beslissing was zij nu kwijtgeraakt waar zij naar op zoek was geweest: haar vrijheid. “Wat een zootje,” herhaalde zij en zuchtte moedeloos. Haar hart voelde zwaar en zij voelde hoe haar ogen prikten. Het duurde maar even voordat zij instortte en huilde als een klein kind. “Wat moet ik nu doen?” vroeg zij toen zij uitgehuild was. Het antwoord was duidelijk. Wat zij het allerliefste wou, was om onzichtbaar te zijn. Onzichtbaar voor de wereld, zodat zij alleen kon zijn en zich weer met zichzelf kon verbinden.

Zoals altijd wanneer Yasemin alleen wou zij, ging zij naar het afgelegen strandje dichtbij haar huis net buiten het stadje aan de Middellandse Zee. Voor zij het nauwe zandpaadje afsteeg dat naar het strand leidde, stond zij een poos stil op de lage klif om naar het uitzicht te kijken op de azuurblauwe zee die zich uitstrekte in de verte. Ogenblikkelijk werd zij doordrongen van een diepe rust. Toen wendde zij haar blik op het strand beneden en staarde naar de golven die over de rotsen spoelden. “Hmm,” zuchtte zij, gerustgesteld door het geluid dat de golven maakten. Terwijl zij toekeek hoe ze keer op keer van de zee naar de kust rolden, leek het alsof zij in de diepte van haar eigen ziel keek. Zij glimlachte tevreden toen zij besefte dat, net zoals de golven, zij ook aan het terugkeren was naar de plek diep in haar hart waar haar ziel huisde. “Kom op,” sprak zij, resoluut, en ging het pad af naar het strand.

Toen zij daar aankwam, deed zij gelijk haar sandalen uit en gleed zij uit haar zomerjurkje dat zij over haar witte badpak aanhad. Toen rende zij met een bonzend hart over het warme, lichtgekleurde zand naar het water toe. Daar waadde zij langzaam door de lichte branding heen naar de golven toe, iedere keer omhoog springend met een gevoel van opwinding als een golf tegen haar hete lichaam omhoog gutste. Zij rilde van genot van de verfrissende sensatie die het relatief koele water haar bezorgde. Zodra zij voelde dat het diep genoeg was, nam zij een horizontale houding aan met haar gezicht in het water en dook omlaag naar de zeebodem. Op de zeebodem zette zij zich met beide voeten af en steeg langzaam terug naar de oppervlak. Terwijl zij dat deed, gaf zij toe aan het gevoel gewichtsloos te zijn. Dit en de zachtheid van het water dat haar huid omhelsde, stelden haar gerust en vulden haar met een gevoel van rust. Tegen de tijd dat zij naar de oppervlak kwam en een diepe teug verse lucht inademde, wist zij dat alles goed zou komen.

“Ahh,” zuchtte zij, dankbaar, en nam de tijd om op haar rug te drijven en het heerlijke gevoel van dankbaarheid voor haar leven tot zich te nemen. Hier en nu was er niets wat zij kon doen om haar leven te veranderen, dus sloot zij haar ogen en glimlachte. Dit was haar leven, hier in dit moment, en zij genoot er volop van. Met dit inzicht in gedachten opende zij haar ogen en dook weer onder water. Zij zwom en keek goed om zich heen naar haar omgeving. Een kleine school vissen schoot voorbij en verdween achter een zandbank. Het leven hier was zo anders, merkte zij op. Er waren weinig afleidingen en er was heel weinig geluid. Zij vond het fijn zo, want het gaf haar de gelegenheid om meer te vertrouwen op haar tastzin. Zij begon op de rollende beweging van de zee te letten, die veroorzaakt werd door de continue stroom van golven van de zee naar de kust.

Het voelde heerlijk en zij begon zich voor te stellen hoe het zou voelen voor het embryo dat nu ronddreef in het water van haar baarmoeder. Het zou waarschijnlijk hetzelfde voelen, dacht zij en het drong tot haar door dat niet alleen het lichamelijke gevoel maar ook haar gevoelens haar ongeboren kind zouden beïnvloeden. Hmm, dacht zij en begaf zich langzaam naar de oppervlak. Dat was toen zij besefte dat als haar sensaties en gevoelens effect hadden op haar kind, zij moeite moest doen om ervoor te zorgen dat deze zo plezierig mogelijk waren, zelfs in de moeilijkste situaties. “Haha,” lachte zij naar zichzelf toen zij aan de oppervlak kwam en een idee in haar opkwam.

Zij keek naar de zee en begon te letten op de manier waarop de deining zich voortbewoog naar de kust en geleidelijk transformeerde tot golven die uiteindelijk braken en de bruisende branding vormden. Toen zij een patroon had ontdekt, begon zij parallel aan de kust te zwemmen in dezelfde richting als die waarin de golven braken. Zodra de juiste deining zich aandiende, draaide zij naar de kust toe en zwom sneller om op het juiste moment door de golf mee te worden genomen. “Wahoe!” riep zij, opgewonden, toen zij voelde hoe de golf haar optilde en haar in een diagonale lijn vooruit stuwde.

Zij had dit een paar keer gedaan, toen zij verrast werd door een glimmend, grijs, gestroomlijnd wezen dat ongeveer vijf meter van haar vandaan opdook in precies dezelfde golf waarop zij aan het bodysurfen was. Haar hart maakte een sprongetje. Wauw, ik ben aan het bodysurfen met een dolfijn, riep zij in gedachten. De dolfijn verdween in het water voor de golf en zij vroeg zich net af waar het naartoe was gegaan, toen het ineens weer naast haar tevoorschijn kwam en zacht tegen haar linker zij aan wreef. Voor Yasemin voelde het als een uitnodiging. Zonder erover na te denken, greep zij zijn rugvin vast. “Woehoe!” riep zij enthousiast toen de dolfijn vooruit schoot en haar meevoerde. Dit was een nieuwe ervaring, waar haar eigen bodysurfen zich niet mee kon vergelijken.

Terwijl zij zich goed vasthield aan de dolfijn, vergat zij de rest van haar leven en leefde volledig in het moment. Geen gedachten meer, alleen de lichamelijke sensaties en het bijkomende gevoel van opwinding voelen. Dit gevoel werd versterkt toen zij verderop naar links keek en het haar opviel dat zij niet alleen waren. Ongeveer tien andere dolfijnen deden nu mee. Yasemin bedacht dat zij vast zijn familie waren. Keer op keer schoot de dolfijn onder water in de deining terwijl een nieuwe golf zich vormde en lanceerde zichzelf in de golf terwijl deze vooruit rolde. Tranen barstten los uit Yasemins ogen en stroomden over haar wangen om zich te mengen met de ziltige druppeltjes zeewater in haar mondhoeken. “Ik ben vrij,” lachte zij en voelde hoe haar hart van vreugde uit elkaar leek te springen.

Het bodysurfen leek eeuwig door te gaan en Yasemin was de tel verloren van het aantal golven die zij samen hadden bereden. Na een poos viel het haar op dat de zon bijna zijn hoogste punt had bereikt. Tegelijkertijd hield de dolfijn op met zwemmen en draaide naar haar toe alsof het haar iets wou zeggen. Terwijl haar hart nog wild tekeer ging, keek Yasemin in zijn ogen toen hun harten zich met elkaar verbonden en de dolfijn een boodschap zonder woorden aan haar overbracht. ‘Je bent op zoek naar vrijheid, maar vrijheid bevindt zich in jezelf, in jouw hart.’ Toen knikte het enkele keren met zijn hoofd terwijl het een piepend geluid maakte. “Dank je wel, jij prachtig, wijs wezen,” zei Yasemin en maakte een buiging naar wat voelde als een leraar. De dolfijn maakte weer piepgeluiden. “Tot ziens, ik hoop dat je een fijn leven hebt,” antwoordde Yasemin, waarna de dolfijn zich omkeerde en wegschoot om zich samen te voegen met de andere dolfijnen.

Amazing Dolphins Surfing Waves in Western Australia

If I told you what it takes
To reach the highest high
You’d laugh and say “nothing’s that simple”
But you’ve been told many times before
Messiahs pointed to the door
And no one had the guts to leave the temple
From: ‘I’m Free’ by The Who

Met een diep gevoel van voldoening, zwom Yasemin terug naar het strand. Zij voelde nog steeds het schommel van de golven toen zij door de branding en over het droge zand liep naar de plek waar haar kleding lag. Zij keek omhoog in de lucht, sloot even haar ogen en genoot van de geruststellende sensatie van de warme zon die haar gezicht streelde. Met beide handen op haar hart, bedankte zij in stilte de dolfijn omdat hij met haar gespeeld had en voor zijn wijze woorden. Zij voelde zich gezegend met een ervaring waar vele mensen alleen van konden dromen.

Zodra haar badpak droog was, trok zij haar jurk en haar sandalen aan, en beklom het pad omhoog naar de klif. Op de klif besloot zij om niet de kortste route naar huis te nemen, maar om een ommetje te maken door een kort en nauw stuk regenwoud. Daar ging zij vaak naartoe om zich te ontspannen en zichzelf in een oase van rust te baden na een drukke dag, of om gewoon te genieten van het prachtige landschap, de grote verscheidenheid aan vogelzang, de koele schaduw en de patronen van de alsmaar veranderende stromingen in de zich langzaam voortbewegende rivier. Nu ging zij daar naartoe om de gebeurtenissen van de ochtend tot zich door te laten dringen.

Zij had ongeveer twintig passen in het regenwoud gezet, toen zij in haar hoofd herhaalde wat de dolfijn tegen haar had gezegd. “Je bent op zoek naar vrijheid, maar vrijheid bevindt zich in jezelf, in jouw hart.” Zij herhaalde de zin een paar keer om het te laten resoneren in haar hoofd. Zij voelde zich heel krachtig in de wetenschap dat vrijheid zich in haarzelf bevond. Het betekende dat het enige wat zij hoefde te doen om zich vrij te voelen, was om uit haar hoofd te gaan en in haar hart te gaan voelen. Die nacht toen zij in bed lag, viel zij langzaam in slaap en begaf zich naar de wereld van haar dromen, zich onbewust van het effect dat haar onverwachte ontmoeting met de dolfijn die dag, zou hebben op alle dagen die zouden volgen. 

G. Wayne Thomas – Day Comes

Vele jaren later werd Yasemin ’s ochtends vroeg wakker en ging naar de badkamer. Zij keek in de spiegel en plukte zacht aan haar warrige maar prachtige grijze haardos. “Wat een wonderschoon zootje,” zei zij met een grote goedkeurende glimlach op haar gezicht. Haar woorden brachten een stroom van beelden uit het verleden voort die haar herinnerden aan de dag waarop zij voor diezelfde spiegel had gestaan en getreurd had om de vrijheid die zij was kwijtgeraakt en waarvan zij dacht dit veroorzaakt was door haar zwangerschap. Intuïtief legde zij beide handen op haar buik op dezelfde manier als zij toen had gedaan, en herinnerde zich de dolfijn die haar had geholpen om haar angsten los te laten en vrijheid te vinden. Voordat zij meer herinneringen op kon halen, werd zij onderbroken door de vrolijke klanken van een jonge meisjesstem.
“Kijk eens wat ik gevonden heb, Nine.”
Zij draaide zich om en zakte door haar knieën, net op tijd om haar driejarige kleindochter, Sumeyra, in haar armen op te vangen.
“Ik hou zo veel van jou, lieve kleindochter van mij,” zei zij terwijl zij Sumeyras gezicht met kusjes smoorde, en wierp toen een blik voorbij haar naar haar dochter, Roxana, die glimlachend in de deuropening stond. Hun ogen ontmoeten elkaar en hun harten klopten als één. Er waren geen woorden nodig om uit te drukken hoe diep de band was die zij met elkaar hadden. Toen liet Yasemin Sumeyra los en wachtte tot zij presenteerde wat zij had gevonden.
Zonder iets te zeggen en met een grote glimlach op haar blozende wangen, stak Sumeyra haar kleine hand uit waarin zij een kleine jasmijnbloem hield.
“Oh, is die voor mij?”
Het meisje knikte met haar hoofd.
“Dank je wel, lieverdje,” zei Yasemin en gaf haar een klein kusje op haar wang.
Toen rende Sumeyra er zo vlug vandoor als zij de kamer binnen was gekomen met haar moeder in haar kielzog, Yasemin achterlatend om met haar weerspiegeling in de spiegel te spreken.

“Jij ook bedankt, Mauro,” fluisterde Yasemin met een warme, gloeiende sensatie die haar hart uitstraalde. Haar ogen glinsterden en zij glimlachte een stralende glimlach toen zij zich de man herinnerde die zonder twijfel de liefde van haar leven was. “Dank je wel dat je samen met mij onze prachtige dochter hebt gecreëerd. In die tijd dacht ik dat ik mijn vrijheid kwijt was geraakt, maar ik ontdekte dat het maar mijn uit angst ontstane bekrompen gedachten waren die mij gevangen hielden in mijn eigen hoofd. Nu kan ik altijd en overal vrijheid vinden, in welke omstandigheden ik mij ook bevind.” Zij sloot haar ogen en zag Mauros gezicht voor zich verschijnen. Hij glimlachte liefdevol en fluisterde haar in haar gedachten toe: ‘Dat weet ik, lieve Yasemin. Dat voelde ik de eerste keer dat we de liefde bedreven en jij me in jouw hart liet.’

There’s no formula for happiness, that’s guaranteed to work
It all depends on how you treat your friends
And how much you’ve been hurt

But it’s a start, when you open up your heart
And try not to hide, what you feel inside
Just open up your heart
Uit: ‘Open Up Your Heart’ van G. Wayne Thomas

G. Wayne Thomas – Open Up Your Heart

Symboliek en terminologie:

Yasemin: Yasemin is een Perzische meisjesnaam, dat ‘jasmijn’ en ‘Geschenk van God’ betekent
Jasmijn: De jasmijnbloem symboliseert: liefde; zuiverheid; vrouwelijke kracht; sensualiteit; bescheidenheid; gastvrijheid; inspiratie; spirituele ascensie – Bron: UniGuide.com
Dolfijn: De dolfijn symboliseert: vrede en harmonie; bescherming; speelsheid en vreugde; wederopstanding; innerlijke kracht; samenwerking; vrijheid – Bron: SpiritAnimal.info
Nine: Een van de Turkse woorden voor ‘oma’

Afbeeldingen:

‘Sea’ van StockSnap op Pixabay
‘Woman’ van VisionPics op Pixabay
‘Pregnancy’ van Robster_91 op Pixabay
‘Sea Antalya’ van Yucel Tellici op Freeimages.com
‘HD Wallpaper’ van VisionPics op Pixabay
‘Dolphin’ van derevv op Pixabay
‘Rainforest’ van Atlantios op Pixabay 
‘Jasmine’ van manfredrichter op Pixabay