Levendig en met een zwellend hart, herinner ik de eerste keer ooit dat ik je gezicht zag. Toen waren we beiden heel jong. Nog steeds puur en onbevangen. Anders dan hoe we nu zijn. We leefden voluit, gelukkig onbewust van hoe het er in de wereld aan toe gaat. We hebben zo’n fijne tijd gehad samen. We zwommen in de rivier, speelden op het sportveld en maakten lange wandelingen in het bos. En renden elkaar achterna om uiteindelijk in het gras te vallen. Daar staarden we in elkaars ogen voordat we elkaar stevig vasthielden, in de wetenschap dat we altijd samen zouden zijn. Wat er ook gebeurde.

Roberta Flack – The First Time Ever I Saw Your Face

Terwijl hij plat op zijn buik op de bank lag met zijn kin op een groot kussen en met een blik van mededogen in zijn donkere ogen, observeerde Bonza hoe Shane uit het raam voor zich uit staarde. Bonza had zijn menselijke vriend bijna heel zijn leven gekend en herkende de duidelijke aanwijzingen dat er hem iets dwars zat. Hij werd er zelf wat onrustig van, aangezien hij Shane, die gewoonlijk erg vrolijk was, al heel lang niet zo had meegemaakt. Shane keek zelfs niet op toen hun buurt zwartrugfluitvogel, die minstens één keer per dag hun tuin in vloog, naar hartenlust melodieus ging zingen. In tegenstelling tot Shane, gingen bij Bonza de oren recht omhoog. Hij luisterde niet alleen naar de prachtige, vrolijkmakende melodie, maar ook naar het lied in het lied. Om precies te zijn, voelde hij hoe het heel aangenaam door zijn hele lijf trilde en een boodschap gaf. De boodschap was dat, ook al kunnen dingen er somber uitzien, als we onze gevoelens op dit moment accepteren, kunnen we deze transformeren tot iets positiefs.

Ik begrijp nog steeds niet hoe het gebeurde. Voorheen vertelden we elkaar alles. Er was niets wat we niet van elkaar wisten. Jij kende al mijn gedachten en voelde al mijn diepste gevoelens alsof je mij was, en ik kende en voelde die van jou alsof ik jou was. Toen, zonder waarschuwing, hield je op met praten. OK, niet letterlijk. Je sprak nog steeds met mij over de dagelijkse dingen. Wat ik bedoel is de belangrijke dingen. De dingen die er echt toe doen. De dingen die onze verbinding versterken. Onze band. Dat zijn de dingen waarover je me niet meer vertelt. Nu voelt het alsof je me uit je leven hebt gesloten en dat ik nooit meer in je leven zal zijn. Dat doet pijn. Heel erg pijn. Je ziet mijn tranen niet, maar ze zijn er zeker wel. Je sloot je hart en sloot me buiten. Waarom sloot je me buiten?

Australian Magpie Singing

Terwijl Bonza bleef genieten van het gezang van de zwartrugfluitvogel, bleef Shane de scenes uit zijn droom van de afgelopen nacht herhalen en nam deze tot zich alsof hij een filmpje steeds aan het terugspelen was. De droom ging over de laatste dag dat hij en zijn vriendin, Fay, samen waren. Vriendin? Hij twijfelde of ze dat nog steeds was. Niet dat zij hem anders had laten geloven. Het kwam doordat zij zo plotseling was vertrokken en niet precies kon zeggen waarom. Terwijl de scenes voorbij zijn innerlijk oog flitsten, herhaalde hij in gedachten de verwarrende woorden die ze tegen hem had gezegd die ochtend na het ontbijt, precies 35 dagen geleden: ‘Lieverd, ik moet een tijdje bij je weg. Ik ga naar huis bij m’n ouders om iets voor mezelf helder te krijgen. Vraag me alsjeblieft niet wat of waarom. Vertrouw me gewoon. Ik beloof je dat ik bij je terugkom.’ Toen ze was uitgesproken en Shane de vastberaden blik in haar ogen had gezien, wist hij dat het zinloos zou zijn geweest om haar proberen tegen te houden. In plaats daarvan omsloot hij teder haar betraande gezicht met zijn handen en gaf haar lieve mond een lange, hartstochtelijke vaarwelkus.

Rod Stewart – I Don’t Want To Talk About It

Ook al heb je je van mij afgesloten, ook al communiceer je niet actief, voel ik dat we nog verbonden zijn. Je spreekt niet met mij, maar ik weet nog alles van jou. Dus, ook al zou je het proberen, je kunt niets van mij verbergen. Ik zie je tranen, ik voel je gevoelens. Diep van binnen weet ik dat je nog steeds van me houdt. En ik hou nog van jou. Liefde is altijd aanwezig. Die kan en hoeft niet bewezen te worden. Je voelt haar of je voelt haar niet. Daarom ga ik door met contact maken met jou. Ik wacht geduldig af tot je weer tevoorschijn komt uit je schulp. Want, ik weet dat wanneer je dat eenmaal doet, je weer zult communiceren zoals je dat hiervoor deed. Je zult werkelijk naar me luisteren en ik zal blij zijn, want er is iets belangrijks dat ik je ga vertellen. Iets wat van invloed is op jouw leven en op dat van mij. 

The Feelers – Communicate 

Enkele minuten later was de zwartrugfluitvogel verdwenen, waardoor Bonza zijn aandacht weer op Shane kon richten. Deze keer vond hij het niet zielig voor hem, want door naar het melodieuze lied te luisteren, stemde hij zich beter op zichzelf af en daardoor was hij weer gecentreerd. Nu kon hij aanvoelen wat er in Shane omging. ‘Vandaar dat je zo’n pijn lijdt,’ zei hij zonder te spreken. ‘Je herinnert je toch wat ze tegen je zei?’
“Vertrouw me gewoon,” fluisterde Shane met betraande ogen terwijl hij zich wegdraaide van het raam en magertjes glimlachte naar Bonza.
Bonza blafte van vreugde, sprong van de bank en rende naar Shane toe. Shane reageerde met een grijns van oor tot oor terwijl hij naast Bonza knielde en zijn armen om hem heen sloeg.
“Dank je wel, maatje. Dit had ik nodig.”
‘Graag gedaan, Shane,’ antwoordde Bonza in gedachten.
“Ik weet dat ik Fay kan vertrouwen, maar het is gewoon heel moeilijk,” legde Shane uit.

Bonza gaf Shane een intense blik terwijl zijn tong aan een kant van zijn grijze snuit iets naar buiten hing, in een poging om hem weer te laten luisteren. ‘Het gaat niet om haar. Het gaat om jou en jouw zelfvertrouwen. Hoeveel vertrouwen heb jij in jezelf? Dat is de vraag.’
Weer ging Shane op in zijn emoties en was hij niet langer afgestemd. Maar Bonza reageerde snel. Op zijn onderbuikgevoel afgaand, liep hij naar de glazen schuifpui voor het terras, keek terug naar Shane en blafte hard.
“Waar ben je mee bezig?”
‘Vertrouw me gewoon.’
Shane begreep hem nog steeds niet, maar ging toch naar hem toe. Hij deed de schuifpui open en volgde Bonza naar de garage. Toen ze binnen waren, stopte Bonza voor het rek waar Shane zijn surfplanken bewaarde en zat naar Shane te kijken met een vragende blik in zijn ogen. ‘Waarom ga je niet surfen? Dat helpt jou om je hoofd leeg te maken en de dingen weer helder te zien.’
“Da’s een geweldig idee,” zei Shane enthousiast en boog voorover om zijn bevriende viervoeter een grote kus op zijn voorhoofd te geven.

The Feelers – Pressure Man

Toen Shane bij het strand aankwam, zo’n 500 meter van zijn huis vandaan, wachtte hij een poos voordat hij ging peddelen. Terwijl hij tot zijn middel in de branding stond en de ziltige nevel van het water op zijn lippen proefde, staarde hij naar de zee die golf na golf voortbracht. Hij raakte betoverd door de constante overgang van de zee van deining naar golven, van golven naar branding en van branding weer naar deining. Het gaf hem een diep gevoel van innerlijke rust en hielp hem om zijn hoofd leeg te maken, net zoals Bonza wijselijk had voorspeld. 

Enkele minuten later haalde hij diep adem, ademde uit en klom op zijn plank. Dat was het moment waarop hij zelf een overgang meemaakte. Ineens werd innerlijke rust getransformeerd tot opwinding toen de adrenaline door elke ader in zijn lichaam gutste. Terwijl zijn hart bonsde, peddelde Shane met lange, krachtige halen naar de plek waar de deining nog net niet in golven veranderde, onderweg onder de golven die hem tegemoet kwamen door duikend. Het duurde maar even voor hij bij zijn vertrekpunt aankwam waar hij geduldig op zijn plank lag te wachten tot de juiste golf zich opbouwde en zijn richting uit kwam. Toen het dat deed, peddelde hij ervan weg naar het strand toe en wachtte tot hij het vlak achter zich voelde. 

“Kom maar op!” brulde hij woest en peddelde nog drie keer voordat hij snel omhoog kwam om zijn ‘take-off’ te maken. Wat volgde, voelde als een slow motion replay. Gedurende een tijdspanne die als een heel leven voelde, maar in werkelijkheid niet meer dan enkele minuten duurde, vergat Shane alles behalve het moment nu, waarin hij één werd met de golf. Terwijl hij deze eerste golf bereed, voelde hij zich weer gecentreerd en kon hij opnieuw met zichzelf verbinden.

Jack Johnson – You And Your Heart

Door de tijd te nemen, heb je er minder van nodig. Dan heb ga je het leven in het moment nu ervaren zonder afgeleid te worden door wat er om je heen gebeurt. Door wat er omgaat in je hoofd. Je laat al je gedachten en overtuigingen achter je en gaat simpelweg voelen. Voelen met je zintuigen, voelen in je lijf, voelen in je hart. Herinner je je hart nog? Dat is waar je de verbinding met jezelf ervaart. En alleen als je eerst verbinding maakt met jezelf, met je essentie, zul je verbinding maken met de essentie van alles en iedereen om je heen. Je zal niet langer woorden nodig hebben om te communiceren, want wanneer je verbindt van hart tot hart, kun je telepathisch communiceren. Dit is de zuiverste vorm van communicatie tussen levende wezens. Tussen alle levensvormen. Ik weet dat je dit begrijpt. Doe jezelf daarom een plezier en luister naar je hart.

Shane genoot de rest van de middag door het berijden van talloze gave golven en tegen de tijd dat hij klaar was, begon de zon al af te dalen naar zijn nachtelijke rustplek. Doordat de felle zonnestralen net boven de lage duinen uit schenen, moest hij met zijn ogen knijpen om te zien wat er zich vlak voor hem bevond, en het was pas toen hij zich een weg over het strand baande, dat hij de silhouetten onderscheidde van een vrouw en een hond die op hem af kwamen.
“Ik heb je toch beloofd dat ik terug zou komen.”
“Fay?” vroeg Shane alsof hij dacht dat zijn oren een geintje met hem uithaalden.
Hij liet zijn surfplank vallen en haastte zich om de liefde van zijn leven te begroeten. Fay opende haar armen en tot haar vreugde tilde Shane haar omhoog en zette haar toen weer terug op de grond om daarna zijn armen om haar heen te slaan en haar op haar lippen te kussen terwijl de tranen over zijn wangen liepen.
“Ik heb je gemist …” zeiden ze in koor en barstten in lachen uit.
“Dat geldt ook voor mij,’ blafte Bonza die zijn geluk niet op kon.
“Oh, Bonza,” zei Fay glimlachend met tranen van geluk in haar ogen terwijl zij voor hem knielde en hem een dikke knuffel gaf. “En natuurlijk heb ik ook jou gemist.”

Little River Band – Home On Monday

Een half uur later zaten ze met hun drieën in het gras achter het strand waar ze een extra grote portie patat met elkaar deelden, die speciaal voor Bonza ongezouten waren gelaten, en wat koud bier en water om het mee weg te spoelen.
“Nu ik terug ben, kan ik je vertellen waarom ik wegging, Shane,” zei Fay met een warme glimlach toen zij klaar waren met eten. “En, Ik heb iets belangrijks dat ik je wil vertellen.”
Shane glimlachte terug naar haar en luisterde aandachtig naar wat ze ging vertellen.
“Dat wat ik voor mezelf helder wou krijgen, was niet iets maar iemand en die iemand was ik.”
Shane keek verward naar haar maar bleef luisteren.
“We kennen elkaar al sinds onze laatste jaren op de lagere school. Dus jij weet wel hoe gehecht ik ben aan mijn familie.”
Shane gaf haar een warme glimlach. Hij koesterde ook warme gevoelens voor Fay haar ouders en broertje.
“Ik wou wat tijd doorbrengen met papa en mama, zodat ik onze band kon voelen. Dit bereidde me voor op de volgende stap in mijn leven. Ik wil op m’n eigen twee benen staan en,” Fay haalde diep adem voor zij verder ging, “ik wil de rest van mijn leven met jou doorbrengen, Shane.”

“Oh, Fay,” zei Shane en pakte zachtjes haar handen beet. “Ik heb ook iets belangrijks wat ik je wil vertellen. Voor ik begin, en dit klinkt misschien gestoord, wil ik je bedanken dat je bij me wegging.”
“Dat klinkt inderdaad gestoord,” lachte Fay.
“Nou,” vervolgde Shane met een serieuzere blik op zijn gezicht, “het raakte me heel diep. Bonza weet daar alles van. Hij keek de hele tijd tegen mijn trieste gezicht aan, tot vanmiddag toen hij me zei dat ik moest gaan surfen. Dankzij hem heb ik geleerd om weer naar mijn hart te luisteren, zodat ik weer op mezelf kan vertrouwen om daarna ook anderen te vertrouwen.”
“Wat goed, Shane,” antwoordde Fay met een warm gevoel in haar hart, voor zij zich op Bonza richtte en haar arm om zijn schouders legde. “Goed gedaan, Bonza. Je bent echt een bijzondere hond.”
“Ja, hè,” zei Shane die het met haar eens was en kuste Bonza meerdere keren op zijn hoofd. “Ik ben ook klaar voor de volgende stap in mijn leven. Je woont nu bijna een jaar bij mij en Bonza en nu wil ik echt dat je blijft. Wil je bij me blijven?”
“Natuurlijk, gekkerd,” antwoordde Fay en sloeg haar armen om hem heen. “Oh, Ik voel me zo gelukkig.”
“Ik ook,” antwoordde Shane terwijl ze elkaar stevig beet hielden.

Randy Crawford – You Bring The Sun Out

Die nacht werd Bonza wakker aan het voeteneinde van het bed. Hij keek op en toen hij er zeker van was dat Fay en Shane nog steeds vredig sliepen, sprong hij stilletjes van het bed en liep naar de schuifpui. Terwijl hij daar zat en naar de sterrenhemel staarde, werd hij doordrongen van een diep vredig gevoel. Dit was het gevoel dat hij al een hele tijd aan had gevoeld. Nu was dit gevoel zijn realiteit geworden. Hij wist wat het betekende en gaf zich over aan het onvermijdelijke. Hij was blij dat Shane zijn hart voor hem had geopend en weer luisterde. En gisteravond was het perfecte moment geweest om Shane iets belangrijks te vertellen, maar hij wou het speciale gevoel dat Shane en Fay met elkaar deelden niet verpesten. Bovendien had hij een goed leven gehad. Diep in zijn hart koesterde hij al die kostbare momenten met Shane.

Het was hetzelfde vredige gevoel dat Bonza uitstraalde toen Shane en Fay de volgende ochtend hem liggend voor de schuifpui vonden. Terwijl Shane daar stilletjes zijn hart uitstortte met Bonza zijn hoofd op zijn schoot, vloog hun zwartrugfluitvogel naar zijn plek op de rand van het vogelbad voor een laatste eerbetoon met zijn beste gezang ooit. Toen Shane opgehouden was met huilen, fluisterde hij in Bonza zijn oor: “Het spijt me dat ik niet naar je luisterde, Bonza. Dank je wel dat je wel naar mij luisterde. Dank je wel dat je er altijd voor me was, zelfs wanneer ik er niet voor jou was. Je bent de beste vriend die ik ooit gehad heb.”

Later op de dag, slenterden Shane en Fay over het strand toen Shane dacht dat hij een stem hoorde die hem riep vanaf de helling in het zand enkele meters van hen vandaan. Het was een bekende stem die hij bijna elke dag van zijn leven had gehoord, maar waar hij zelden goed naar had geluisterd. Deze keer besloot hij om dat wel te doen.

Shane, herinner je de eerste keer dat we elkaar ontmoetten? Ik was toen een jonge puppy en jij was nog een jonge jongen. Gelukkig voor mij kwam jij voorbij fietsen op de fiets die je papa en mama jou hadden gegeven diezelfde ochtend voor je verjaardag. Dat is toen je me daar koud en angstig zag liggen in de struiken waar mijn moeder haar eigenaren mij hadden achtergelaten. Je nam me mee en zorgde voor mij. Vanaf dat moment werden we vrienden en groeide er een band zo sterk dat we geen woorden nodig hadden om elkaar te vertellen hoe we ons diep van binnen voelden. Dus wees alsjeblieft niet verdrietig, Shane. Ik ben hier nog, dat weet je, en ik zal hier altijd voor je zijn. Ik heb dit altijd geweten. Vanaf de eerste keer dat ik je gezicht zag, wist ik dat we altijd samen zouden zijn, wat er ook gebeurt.

Gordon Lightfoot – If You Could Read My Mind

Symboliek:

Bonza: Bonza of bonzer is een Australisch woord, met de betekenis: geweldig of uitstekend
Shane: Een variant op de Keltische jongensnaam Sean, Shaun of Shawn, met de betekenis: prachtig; God is genadig
Zwartrugfluitvogel (Australian magpie): Goddelijke boodschapper; de continue uitbalancering en harmonisatie van tegenstellingen
Fay: Een variant op de Ierse meisjesnaam Faye, met de betekenis: fee; magisch

Afbeeldingen:
‘Dog Hybrid Crete’ van PICNIC Foto Soest op Pixabay
‘Man’ van OlyaLole op Pixabay
‘Magpie’ van Sandid op Pixabay
‘Smile’ van StockSnap op Pixabay
‘Water’ van Free Photos op Pixabay
‘Sea’ van Blender Timer op Pixabay
‘Beach’ van Pexels op Pixabay
‘Dog’ van CatherineT op Pixabay