De menselijkheid doet weer zaken

Branding X Humanity 01  

Een van de dingen die ik leerde van het lezen van geschiedenis boeken op jonge leeftijd, is dat onze moderne kijk op zogenaamde primitieve volkeren bekrompen is. Omdat het hen ontbreekt aan de vooruitgang die onze samenleving kent, wil niet zeggen dat zij onbeschaafd zijn of dat hun manier van leven achterblijft of minder ontwikkeld is. Sterker nog, ik kan rustig zeggen dat de levenswijze van stammen tegenwoordig en in het verleden veel duurzamer en meer ontwikkeld is dan die van ons. Elk lid van een stam heeft een specifieke rol en draagt bij aan het collectief door de toepassing van haar/zijn individuele talent en vaardigheden. Als beloning ontvangen alle leden een gelijk deel van de vruchten van hun collectieve arbeid. Het collectief en het individu leven in harmonie samen, waardoor zij overleven, bloeien en evolueren. Voor mij is dit de optimale vorm van menselijkheid.

Een mooi voorbeeld hiervan zijn de inheemse stammen die langs de westkust van Canada woonden. Tijdens de lange koude wintermaanden verlieten deze mensen zelden hun grote comfortabele gemeenschappelijke ‘longhouses’ waar zij zich tegoed deden aan een overvloed aan voedsel dat zij verzameld en opgeslagen hadden in de zomer. Zij hadden zelfs zo veel voedsel dat zij alleen de beste zalm aten en dat wat zij als minderwaardig beschouwden aan de honden voerden. Zij vormden een hechte en bloeiende gemeenschap waarin iedereen voor elkaar zorgde en veel vrije tijd had voor ontspanning, kunst en handwerk, literatuur, innovatie enz.

Meer dan genoeg voor iedereen

Het belangrijkste verschil tussen hun samenleving en die van ons is het doel. Hun doel kwam neer op zorgen dat er meer dan genoeg was voor iedereen, terwijl dat van ons is dat wij elkaar voorbij streven, oftewel met elkaar concurreren. Concurrentie ontstaat uit de angst om niet genoeg te hebben, wat leidt tot hebzucht en niet bereid zijn om te delen, wat op zijn beurt leidt tot de situatie waarin een aantal individuen niet genoeg hebben. Echt een zichzelf vervullende voorspelling. Zoals ik al eerder schetste, is het met elkaar delen een van de basisvoorwaarden van een beschaafde samenleving die ervoor zorgt dat alle leden overleven. Dit betekent dat het doel van de organisatie dienend moet zijn aan elk individu in of verbonden aan de organisatie.

Wat ik in onze samenleving zie is precies het tegenovergestelde. Veel bedrijven, zelfs in het MKB, zijn erop gericht om een continue stijging in de winst te creëren die verdeeld wordt onder een selecte groep individuen, oftewel de eigenaren en het bestuur van het bedrijf. Door dit doel na te streven, verdwijnt het oorspronkelijke doel uit beeld om directe waarde te leveren aan hun klanten en indirecte waarde aan hun werknemers, de samenleving en de leefomgeving. Met andere woorden, zij slagen er niet in om het collectief en de individuen in dat collectief te dienen.

Concurrentie steekt weer de kop op

Dit wordt duidelijk als een besloten vennootschap (BV) omgezet wordt in een naamloos vennootschap (NV) en het ‘openbaar bezit’ wordt. In een BV hebben de eigenaren en het bestuur tenminste nog enige band met en het gevoel zich te committeren aan de onderneming, terwijl de eigenaren van een NV, de aandeelhouders, weinig of zelfs niets geven om het doel van de onderneming. Hun belangen zijn puur financieel. Zij hebben weinig met de klanten en de werknemers en zijn er alleen op gericht om het beste rendement op hun investering te krijgen. Het doel van de onderneming is verruild met een nieuw doel doordat haar eigenaren haar spreekwoordelijke ziel verkocht hebben aan de duivel in de vorm van de aandelenbeurs. Waar het op neer komt, is dat NV’s weinig te maken hebben met het collectief.

Het gaat van kwaad tot erger als een NV de megalomaanse vorm aanneemt van een multinational. Alweer steekt concurrentie de kop op, deze keer in de vorm van oneerlijke concurrentie. Dit is hoe het in zijn werk gaat. De mensen die multinationals leiden, zijn extreem machtige individuen die alleen zo’n positie kunnen bemachtigen als zij gevoelloos zijn geworden en helemaal niets geven om de belangen van een ander. Zij gaan tot het uiterste om hun persoonlijke doelen te behalen, zelfs als dit betekent dat een ander indirect kan lijden als gevolg van hun handelen.

Totaal anders dan hoe een economie hoort te functioneren

Een voorbeeld hiervan is ‘low-cost country sourcing’. Dit is wanneer een onderneming zaken gaat doen in een ontwikkelingsland of een land met een zwakke economie, ook wel een ‘low-cost country’ genoemd. Door de extreem grote schaal waarop zij opereren en de lage loonkosten en kosten voor grondstoffen, kunnen zij hun producten produceren en verkopen tegen een lagere prijs dan hun concurrenten in het buitenland en in het land waar zij opereren. Als trap tegen het zere been, helpt de regering van veel van zulke landen bij de uitbuiting van haar burgers door deze ondernemingen vrij te stellen van het betalen van belasting. En anders zijn er wel landen die vergelijkbare regelingen bieden via de mazen in de wet, in ruil dat de hoofdvestiging van de onderneming in dat land wordt. Soms is een postadres al voldoende.

Uiteindelijk dient de economie maar een selecte groep individuen die verbonden zijn aan de onderneming en wie het wordt toegestaan om hele regio’s of zelfs een heel land uit te buiten. Nu dient de economie van het ‘low-cost country’ niet meer het collectief en de individuen die er wonen. Trouwens, regeringen zijn geen haar beter, want de privatisering van publieke faciliteiten en overheidsdiensten heeft exact hetzelfde effect. De term ‘privatisering’ is misleidend want deze organisaties worden openbaar bezit net zoals een NV. Dit is een van de vele voorbeelden die laten zien dat de dynamiek van onze huidige wereldeconomie totaal anders is dan hoe een economie hoort te functioneren.

Ieder van ons heeft het in zich om voor verandering te zorgen

Het woord ‘economie’ komt van het Griekse woord ‘oikonomia’, wat ‘een huishouden beheren’ betekent. In dit verband is dit het huishouden van een land of van de wereld. Het bestuur van ons huishouden bestaat uit beroepspolitici die werken onder het mom van de mensen dienen die voor hen gestemd hebben, maar in werkelijkheid puur en alleen in hun eigen belang handelen. Zij doen aan emotionele chantage van het individu om haar/hem te doen geloven dat zij/hij zich moet opofferen zodat het collectief kan overleven, terwijl zij zich in feite opofferen voor corrupte individuen. Daarom heet het politieke correctheid. Tot enkele jaren geleden hebben de meeste van ons zich op deze manier laten bespelen, door onze toewijding aan het collectief. Jammer genoeg beseffen wij niet dat die individuen die het ons opleggen om ons aan het collectief te committeren via hun wetten, geen enkele intentie hebben om zelf zich aan het collectief te committeren.

Maar wij zijn niet afhankelijk van wereldleiders, politici, regeringen, tech corporations of publieke figuren voor de creatie van een menselijke wereld. Ik geloof dat ieder van ons het in zich heeft om voor verandering te zorgen door veranderingen aan te brengen in ons leven. Deze hoeven niet baanbrekend te zijn. Het kunnen kleine veranderingen zijn in de manier waarop wij handelen en omgaan met onszelf en met anderen. Een zo’n verandering is het opzoeken van gelijkgestemden om mee samen te werken. Per definitie zijn dit mensen die hun integriteit behouden en moeite doen om op een humane manier te handelen. Vaak willen deze mensen opnieuw contact maken met de natuur en daardoor ook op een dieper niveau met zichzelf. In ieder geval leven en werken zij in grote lijnen op dezelfde manier als de stammen die ik het aan het begin van deze post noemde.

Het collectief en het individu leven in harmonie samen

Vanuit deze nieuwe manier van leven ontstaat een nieuwe manier van zaken doen. Steeds meer kleine bedrijven, die ik menselijke bedrijven noem, werken op een menselijke manier en meestal ook in harmonie met de natuur. Als paddenstoelen schieten zij uit de grond om een nieuwe economie te creëren en om de samenleving nieuw adem in te blazen. Wist je trouwens dat schimmels, net zoals paddenstoelen, de aarde zuiveren, voeden en versterken zodat nieuw leven de kans krijgt om te ontspruiten?

Het doel van deze menselijke bedrijven is om waarde te leveren op welke manier dan ook aan het individu via hun producten, diensten en manier van zaken doen. Met het individu bedoel ik de klanten, werknemers en iedereen met wie deze bedrijven te maken hebben. In ruil daarvoor profiteert het collectief van zulke individuen die vrij zijn en in hun kracht staan en die met toewijding niet alleen zichzelf dienen, maar ook de mensen om zich heen en de samenleving in het algemeen. Het is duidelijk dat de menselijkheid weer zaken doet. En daardoor beginnen het collectief en het individu weer in harmonie samen te leven.  

Deze post is het begin van een nieuwe serie blog posts die Branding X Humanity heet. In de komende posts – die veel korter zullen zijn dan deze – ben ik van plan om verschillende menselijke bedrijven en hun manier van branding te belichten. Tegelijkertijd creëer ik ook posts voor LinkedIn en Instagram die gebaseerd zijn op en een hyperlink hebben naar de blog posts.

Raak je doelgroep

Bedankt voor het lezen van deze post. Ik ben benieuwd naar je wat je vindt van wat ik heb geschreven. Dus reageer gerust hieronder of in een e-mail aan email@wimbeunderman.com en zorg ervoor dat je je abonneert op mijn blog als je op de hoogte wilt blijven van nieuwe posts. Je kunt ook contact met me maken op LinkedIn, Instagram of YouTube. En neem gerust contact met me op als je wilt dat ik je doelgroep raak met krachtige brand storytelling.

Wim Beunderman
Straight to the Heart

• LinkedIn
• Instagram
• YouTube

Afbeeldingen

‘Papua New Guinea’ van JulesR op Pixabay
‘Fruits’ van Pexels op Pixabay
‘Animal’ van PublicDomainPictures op Pixabay
‘Sri Lanka’ van Jürgen Scheffler op Pixabay
‘Hands’ van Shameersrk op Pixabay
‘Mushrooms’ van Adege op Pixabay